Zet je timer en schrijf! Toen ik deze woorden opschreef in een vorig blog, wist ik dat ik nog iets uit te leggen had. Want waarom een timer?
Focus maakt creatief
De basis voor mijn timer-voorliefde is gelegd in de tijd dat ik net begon met creatief schrijven (ergens rond het jaar 2001). Eén van mijn favoriete schrijfopdrachten was: ga zitten, open je schrijfprogramma, zet een timer op tien minuten en ga schrijven. Domweg schrijven. Zonder plan. Maar blijf tijdens die tien minuten onafgebroken doorgaan.
Deze tienminutenoefening zorgt voor focus. Je gaat in eerste instantie associëren, want, hé, je moet ergens beginnen. En voordat je het weet heb je toch een scène te pakken. Of staat er een interessant personage op papier. Ik vind soms de meest creatieve oplossingen, door mezelf te dwingen tot focus.
De pomodoro methode helpt hierbij
Tot zover het uitstapje naar creatief schrijven. Wat heb je hieraan als je doelgericht aan de slag wilt met een bepaalde taak? Hier komt de pomodoro methode om de hoek kijken. Voor alle ins en outs vind je genoeg informatie als je even op Google kijkt. Ik vertel liever hoe het voor mij werkt.
Mijn ideale verhouding is twintig minuten taak (vaak is dit schrijven) afgewisseld met tien minuten pauze (van mijn werkplek af en iets fysieks doen)
Dit werkt voor mij om meerdere redenen goed:
- Twintig minuten is zo weinig dat het overzichtelijk is en blijft.
- Twintig minuten is lang genoeg om serieus iets gedaan te krijgen
- Tien minuten van mijn plek af en iets fysieks doen is goed voor mijn lijf
- In die tien minuten doe ik dingen die weinig ‘denkkracht’ vragen, lees: ik plan huishoudelijke klusjes in. Dat waar ik in de voorgaande twintig minuten aan werkte, zit in mijn hoofd en nieuwe ideeën poppen haast als vanzelf op terwijl ik een shirtje strijk!
Om op een dag veel gedaan te krijgen, maak ik ’s ochtends een planning. Iedere ronde krijgt zijn eigen taak, net als elke pauze. Als ik het helemaal uit zou schrijven, krijg je iets als dit:
Je ziet dat ik in mijn ‘pauzes’ huishoudelijke klusjes heb staan. Ik kies bewust pauze-activiteiten waarvoor ik even in beweging moet komen. Dat is positief voor mijn lijf dat anders maar de hele dag in die bureaustoel hangt.
Werk je niet thuis zoals ik, dan zijn de ‘pauzes’ heel geschikt voor kort overleg met een collega, het bijvullen van je voorraad paperclips (heel belangrijk 🙂 ), een telefoontje met een leverancier, enzovoorts.
Focus
Zo’n schema werkt voor mij om meerdere redenen heel goed. Er is focus nodig om binnen die twintig minuten resultaat te boeken. Ik heb geen tijd voor afleiding in de vorm van e-mail, telefoontjes of andere stoorzenders. In die twintig minuten bestaan al die stoorzenders niet. Alleen de aanwezigheid van mijn taak en van mijzelf zijn toegestaan.
Challenge
Tegelijkertijd ben ik mezelf aan het challengen om mijn taak binnen de gestelde tijd af te ronden.
(Jep, dat klinkt best sneu, maar het werkt.)
Een duidelijk doel
Een ander voordeel is de duidelijkheid die deze planning me geeft. Niet: vandaag moet ik nog een blog schrijven, maar: in blok twee maak ik de eerste opzet. In blok drie knoop ik de losse eindjes aan elkaar. In blok zeven zoek of maak ik passend beeldmateriaal en plaats ik de blog online.
Tijdslurpers blijven binnen de perken
Ook maak ik een blokje vrij waarin ik telefoontjes kan plegen, mijn administratie kan bijwerken en e-mail kan beantwoorden. Dit zijn activiteiten die in de loop van een werkdag echte tijdslurpers kunnen worden. Door het in te plannen, ontstaat duidelijkheid en urgentie. Na dit ‘rommelblokje’ is dat deel van het werk af.
Maar wat als je een taak niet afkrijgt?
Het voordeel van deze manier van werken is dat je heel snel leert inschatten hoeveel blokken je nodig hebt om bepaalde taken uit te voeren. Het is dus allereerst een kwestie van uitproberen.
En natuurlijk moet je niet vergeten dat de methode jou moet helpen efficiënt te werken. De methode mag nooit een belemmering worden. Schuif met taken als het niet lukt. Pas je planning aan als je werk daarom vraagt. En maak de methode gerust op maat voor jezelf. Dat heb ik ook gedaan en nu past het me als een handschoen. Ik ben enthousiast. Ik hoop jij ook!
0 reacties